दिवस असे की

 

दिवस असे की कोणी माझा नाही अन मी कोणाचा नाही

आकाशाच्या छत्रीखाली भिजतो, आयुष्यावर हसने थुंकून देतो
या हसण्याचे कारण उमगत नाही, या हसणे म्हणवत नाही

प्रश्नांचे हे एकसंधसे तुकडे, त्यावर नाचे मनीचे अबलक घोडे
या घोड्याला लगाम शोधत आहे, परी मजला गवसत नाही

मी तुसडा की मी भगवा बैरागी, मद्यपि वा मी गांजेवाला जोगी
अस्तित्वाला हजार नावे देतो, परी नाव ठेववत नाही

मम म्हणताना आता हसतो थोड़े, मिठुन घेतो वस्तुस्थितीचे डोळे
या जगण्याला स्वप्नांचाही आता, मेघ पालवत नाही...

-संदीप खरे