मी न लिहिलेली कविता..

तुला पाहिल की रोज एक विचार यायचा
तुझ्या सौंदर्याला, स्वभावाला कवितेत गुंफायचा,
चांदण्यांच्या चादरीखाली मग तुला आठवत बसायचो
तुला शब्दांत बांधन्यासाठी शब्दानशीच भांडायचो
सरते शेवटी शेवटी रात्रच निघून जायची
पण तुझ्या सौंदर्याला गाथाच नाही फुटायची
हट्ट करून करून शेवटी लेखणीच थांबून जायची
पण तुझ्या निरागस्तेला शब्दांत न गुंतवायची...
ती ओठांची चल बिचल,
त्या तू केलेल्या खोड्या,
शेवटी मीच थकून जायचो
स्वतलाच हसत हसत म्हणायचो...
नाही... हे तुझ्याने जमणारच नाही
तुला शब्दांत बांधन्यासाठी शब्द्च कोणता नाही
आज पर्यंत ती कविता तशीच अधुरी आहे
मी न लिहिलेली कविता मात्र
माझ्या डोळ्यांत तू पाहिली आहे....